
29 mrt Fractievoorzitter
Tijd voor lente aan de IJssel
Het voorjaar laat op zich wachten. Het is koud, bar koud! En ook op bestuurlijk niveau lijkt onze gemeente in een ijstijd te verkeren. De samenwerking tussen college en raad en het vertrouwen in het gemeentebestuur lijkt op een absoluut dieptepunt te zijn aangekomen.
De gemeente Deventer staat weer voor een grote bezuinigingsronde. Natuurlijk is het fantastisch dat de raad en de inwoners wekenlang mogen meepraten over de vraag waar de hardste klappen moeten vallen. “Een kwestie van kiezen” lijkt democratie op en top, maar de schijn bedriegt. Daar waar het gemeentebestuur in moeilijke tijden het initiatief moet nemen en inwoners zo goed mogelijk door een woelige periode met loodsen, schuift ons college alle verantwoordelijkheid ver van zich af, onder het motto: “We willen een loslatende voorwaardenscheppende en burgergerichte overheid zijn”. Zodra straks de gevolgen van alle besparingen duidelijk worden, kan het college zijn handen in onschuld wassen. Dat veel ellende voor een groot deel het gevolg is van het jarenlang door de gemeente gevoerde financiële beleid (wanbeleid), wordt op deze manier sluw onder het tafelkleed geveegd.
Gemeentebelang wil best zijn verantwoordelijkheid nemen en serieus mee gaan praten over de verschillende bezuinigingsmogelijkheden, maar dan moeten alle opties ook echt open zijn. Helaas is dat niet zo. Een triest voorbeeld van deze schijndemocratie is de toekomst van de bibliotheek, waar het college de raad keer op keer voor voldongen feiten stelt.
Onlangs werden wij verrast door het bericht dat de NV Bergkwartier afhaakte bij de ontwikkeling van de nieuwe bibliotheek omdat ze in het huidige financiële klimaat de financiering niet rond kregen. Daarop meldde het college dat de gemeente de nieuwe bibliotheek aan de Stromarkt zelf wilde gaan ontwikkelen. Omdat een gemeente goedkoper geld kan lenen zou het project financieel haalbaar zijn. Overigens staat nog geenszins vast dat er een nieuwe bieb op de Stromarkt gaat komen. De raad moet zich nog uitspreken over vier toekomstscenario’s die door de bibliotheek zijn aangedragen. Op papier zijn alle opties nog mogelijk. Toch trok het college onlangs de knip om 70.000 euro uit te geven voor een onderzoek waarin slechts één van de genoemde varianten verder wordt uitgewerkt. Mogen wij als inwoners van Deventer nou meepraten of vervullen wij niet meer dan een alibifunctie om de wil van onze bestuurders door te kunnen drijven?
En wat te zeggen van het omstreden fietsbruggetje bij Schalkhaar? Een brede raadsmeerderheid gaf vorige maand aan dat de aanleg van deze fietsbrug op 400 meter van een bestaande brug geldverspilling is. Het college kreeg de opdracht om met een alternatief te komen en dat is gebeurd: Nagenoeg hetzelfde bruggetje, maar nu voorzien van hekjes aan beide zijden. Het fietsbruggetje is een voetgangersbruggetje geworden! Nog steeds op 400 meter van de bestaande brug. Hiermee heeft ook wethouder Swart een plek verdiend in het museum voor onzinnige statussymbolen in Deventer. Wethouder Pierey had zijn naam eerder al verbonden aan twee totempalen om wind op te vangen die er aantoonbaar niet is en mevrouw de Jager pakt het met een waanzinnig duur stadskantoor nog net even iets grootser aan….
Het zittende college heeft de raad de afgelopen drie jaar meerdere keren willens en wetens om de tuin geleid en belangrijke informatie achtergehouden. Onder meer over forse extra verliesvoorzieningen op grondexploitaties. Dit zorgwekkende financiële bericht werd vorig jaar niet met de raadsleden gedeeld, hoewel zij gelijktijdig over de definitieve bouw van het stadskantoor moesten beslissen. Zijn het voorbeelden van een “ongelukkige samenloop van omstandigheden” of is er meer aan de hand? Ik kijk met grote zorg terug op het afgelopen jaar waarin het politieke fatsoen uit het Deventer bestuur lijkt te zijn verdwenen. Het is jammer dat de raad als geheel deze ontwikkeling niet op tijd heeft herkend en weten te stoppen. Ik leef toe naar de raadsverkiezingen van maart 2014 als de burger zich mag uitspreken over de manier waarop er met zijn of haar belang is omgegaan. Het is tijd voor een zonnig voorjaar aan de IJssel. Ik vrees dat we er nog twaalf maanden op moeten wachten!
Alie Zandstra, fractievoorzitter