05 mei 4 mei

Democratie en vrijetijd

Het is zondag. Zoals vrijwel elke dag sinds de verkiezingen heb ik ook vanochtend nog wat leeswerk gedaan en tussendoor het huis opgeruimd. De dagelijkse beslommeringen gaan gewoon door, ook al lijkt het soms of dit moment alles in het teken staat van de formatie. De laatste loodjes.

Vandaag is het 4 mei, de dag dat de slachtoffers van de tweede wereldoorlog worden herdacht. Ik persoonlijk vind dat we stil moeten blijven staan bij de tweede wereldoorlog. Ook voor de huidige jongere generaties vallen hieruit genoeg lessen te trekken. Zelf ben ik een kind van na de oorlog. Ik weet echter nog goed uit mijn jeugd dat de angst voor een derde wereld oorlog er bij mijn ouders en grootouders goed in zat. Zeker in de Jaren vijftig en zestig. Door de koude oorlog en de moord op John F. Kennedy werd dat nog eens versterkt. Ook het feit dat mijn moeder er altijd een behoorlijke voorraad koffie en zeeppoeder op nahield, is mij altijd bijgebleven. Dan heb ik het nog niet eens over hetgeen mijn ouders als kind aan den lijve hebben ervaren. En waar ze mij – zij het in beperkte mate – deelgenoot van hebben gemaakt. De oorlogservaring van mijn grootouders en ouders zijn ook deel van mijn leven geworden. Altijd weer waren er de woorden “Wees blij dat er voldoende eten is, dat je alles kunt zeggen, dat je mag stemmen.” Mijn ouders koppelden er ook meteen de opdracht naar ons kinderen aan vast dat wij onze verantwoordelijkheid moeten nemen want de democratie is een groot goed. Eerlijk gezegd denk ik niet altijd aan deze stichtelijke woorden, maar zeker vandaag schieten ze me weer te binnen. Ik ben blij dat ik in vrijheid leef en dat de democratie nog steeds hoogtij viert. Ook al kostte me dat de afgelopen tijd behoorlijk wat vrije tijd!